Als jonge twintiger ben ik op Texel ‘aangespoeld’. Het leek me geweldig om op een Waddeneiland te wonen en te werken. Ik wist toen nog niet, dat ik er na 35 jaar nog steeds zou wonen. Soms reageren mensen verbaasd als ze horen dat ik op vakantie ga. “Dat heb jij toch niet nodig, je woont op een vakantie-eiland!”. En toch ga ook ik graag zo nu en dan even weg, even naar een andere omgeving. Maar na een week genoten te hebben op de Veluwe, haal ik weer diep adem als ik op de boot stap terug naar Texel. Wat is dat toch?
Ik hou van een strandwandeling met ondergaande zon op een zwoele zomeravond. Ik hou ervan om die intense geuren op te snuiven op een warme dag op de hei. Ik hou van het prille lentegroen en lammetjes die huppelen in de wei. Ik hou van het geluid van de woeste golven op een stormachtige herfstdag. Ik hou van de tintelingen op m’n huid na de eerste duik in zee in het voorjaar.
Het lijkt wel of alles hier op Texel intenser is. Als de zon schijnt, schijnt hij fel en heb je binnen de kortste keren rode koontjes (én weer een portie vitamine D). Omdat het hier altijd waait, is de lucht ook schoner dan in de ‘binnenlanden’. Als het regent, word je echt kletsnat en helpt geen paraplu je. Als je op de fiets bent, heb je altijd wind tegen, lijkt het wel (zodat je geen bezoek aan de sportschool nodig hebt). In de winter heb je woeste wolkenluchten. Door de zilte zeelucht, ruikt het hier altijd fris (niet voor niets dat vroeger de mensen met longproblemen naar Texel gestuurd werden om te herstellen).
Opladen
Maar bovenal, door op de boot naar Texel te stappen, laat je even al je zorgen achter. Alle stress van het dagelijks leven. Op Texel hebben de mensen minder haast. Ze groeten elkaar op straat en maken een praatje.
Van de week wilde ik met de auto even snel keren, omdat er een schaap vast leek te zitten in een hek. Ik nam de bocht iets te ruim en belandde in een modderpoel van dik 40 cm diep. Geen schijn van kans dat ik m’n auto daar zelf uit kreeg. Gelukkig was het vlakbij een boerderij, waar ik boer Lap om hulp ging vragen. Natuurlijk wilde hij me helpen. Maar eerst moest er een praatje gemaakt worden. Ik had de stress van de schrik nog in m’n lijf en dacht aan mijn zoom-meeting die zo begon. Dan is het even diep ademhalen, accepteren dat het is zoals het is en natuurlijk kwam het goed. Na de vijfde poging was m’n auto uit de modder, had ik bijgepraat met de boer en wonder boven wonder was ik ook nog net op tijd voor m’n afspraak.
Hoe fijn is het als je een bezoek aan Texel ook nog kunt combineren met een goed gesprek over de stress in je dagelijks leven, zodat je opgeladen weer naar huis gaat, vol met handvatten hoe je de rust van Texel ook in je dagelijks leven kunt toepassen!
Wil jij kijken of dat ook wat voor jou is? Maak dan een vrijblijvende afspraak om hier even over te bellen.
0 Reacties